رسول خدا صلي الله عليه و آله در حالي كه نشسته بودند، ناگهان لبخندي بر لبانشان نقش بست، به طوري كه دندان هايشان نمايان شد! از ايشان علت خنده را پرسيدند، فرمود:

- دو نفر از امت من مي آيند و در پيشگاه پروردگار قرار مي گيرند؛ يكي از آنان مي گويد:

خدايا! حق مرا از ايشان بگير! خداوند متعال مي فرمايد: حق برادرت را بده! عرض مي كند:

خدايا! از اعمال نيك من چيزي نمانده متاعي دنيوي هم كه ندارم. آنگاه صاحب حق مي گويد:

پروردگارا! حالا كه چنين است از گناهان من بر او بار كن!

پس از آن اشك از چشمان پيامبر صلي الله عليه و آله سرازير شد و فرمود:

آن روز، روزي است كه مردم احتياج دارند گناهانشان را كسي حمل كند. خداوند به آن كس كه حقش را مي خواهد مي فرمايد: چشمت را برگردان، به سوي بهشت نگاه كن، چه مي بيني؟ آن وقت سرش را بلند مي كند، آنچه را كه موجب شگفتي اوست - از نعمت هاي خوب مي بيند، عرض مي كند:

پروردگارا! اينها براي كيست؟

مي فرمايد:

براي كسي است كه بهايش را به من بدهد.

عرض مي كند:

چه كسي مي تواند بهايش را بپردازد؟

مي فرمايد:

تو.

مي پرسد:

چگونه من مي توانم؟

مي فرمايد:

به گذشت تو از برادرت.

عرض مي كند: خدايا! از او گذشتم.

بعد از آن، خداوند مي فرمايد:

دست برادر ديني ات را بگير و وارد بهشت شويد!

آن گاه رسول خدا صلي الله عليه و آله فرمود:

پرهيزكار باشيد و مابين خودتان را اصلاح كنيد!(10)

(10) تلاش يا راه توانگر شدن!

شخصي محضر رسول خدا صلي الله عليه و آله رسيد تا چيزي درخواست كند. شنيد كه پيامبر صلي الله عليه و آله مي فرمايد:

هر كه از ما بخواهد به او مي دهيم و هر كه بي نيازي پيشه كند خدايش بي نياز كند. مرد بدون آنكه خواسته اش را اظهار كند، از محضر پيغمبر صلي الله عليه و آله بيرون آمد. بار دوم نزد پيامبر گرامي آمد و بي پرسش برگشت. تا سه بار چنين كرد. روز سوم رفت و تيشه اي به عاريت گرفت، بالاي كوه رفت و هيزم گرد آورد و در بازار به نيم صاع جو (تقريبا يك كيلو و نيم) فروخت و آن را خود با خانواده اش خوردند و اين كار را ادامه داد تا توانست تبر بخرد، سپس دو شتر جوان و يك برده هم خريد و توانگر شد. بعد، نزد پيامبر صلي الله عليه و آله آمد و به آن حضرت گزارش داد. پيامبر خدا صلي الله عليه و آله فرمود:

- نگفتم هر كه از ما خواهشي كند به او مي دهيم و اگر بي نيازي پيشه كند، خدايش توانگر سازد!(11)