ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﻋﻠﻠﻰ ﻛﻪ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﺠﺮﺕ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﺑﻤﺪﻳﻨﻪ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﻛﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﺍﺳﻼﻡ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺷﻬﺮ ﺑﻮﺩ ، ﺩﺭ ﻣﻮﺍﻗﻌﻰ ﻛﻪ ﻗﺒﺎﻳﻞ ﻋﺮﺏ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺠﺎﺭﺕ ﻭ ﻏﻴﺮﻩ ﺍﺯ ﻣﺪﻳﻨﻪ ﺑﻤﻜﻪ ﻣﻴﺂﻣﺪﻧﺪ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﺑﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺪﻳﻦ ﺍﺳﻼﻡ ﺩﻋﻮﺕ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩ ﻭ ﺍﺗﻔﺎﻗﺎ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﺧﻮﺩ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻣﻄﻠﻮﺑﻰ ﻧﻴﺰ ﺑﺪﺳﺖ ﻣﻴﺂﻭﺭﺩ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻓﻮﺕ ﺍﺑﻮﻃﺎﻟﺐ ﻋﺪﻩ‏ﺍﻯ ﺍﺯ ﻗﺒﻴﻠﻪ ﺍﻭﺱ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻣﺪﻳﻨﻪ ﺑﻤﻜﻪ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﺻﻠﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﻭ ﺳﻠﻢ ﺭﺍ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﺷﺶ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﻫﻢ ﺑﺪﻳﻦ ﺍﺳﻼﻡ ﮔﻴﺮﻭﻳﺪﻧﺪ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻣﺮﺍﺟﻌﺖ ﺑﻤﺪﻳﻨﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﺁﻥ ﺷﻬﺮ ﺭﺍ ﺑﺪﻳﻦ ﺟﺪﻳﺪ ﺩﻋﻮﺕ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ.
ﭘﺲ ﺍﺯ ﻣﺪﺗﻰ ﮔﺮﻭﻫﻰ ﻣﺘﺠﺎﻭﺯ ﺍﺯ ﻫﻔﺘﺎﺩ ﻧﻔﺮ ﺯﻥ ﻭ ﻣﺮﺩ ﺍﺯ ﻣﺪﻳﻨﻪ ﺑﻤﻜﻪ ﺁﻣﺪﻩ ﻭ ﺑﺪﻳﻦ ﺍﺳﻼﻡ ﻣﺸﺮﻑ ﺷﺪﻧﺪ ﺑﻨﺎﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﺩﻳﻦ ﺍﺳﻼﻡ ﺩﺭ ﻣﺪﻳﻨﻪ ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺖ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﻭ ﭼﻮﻥ ﻣﺤﻴﻂ ﻣﺪﻳﻨﻪ ﺍﺯ ﺍﻏﺮﺍﺽ ﺳﻮﺀ ﻗﺮﻳﺶ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﺬﺍﺀ ﻭ ﺍﺫﻳﺖ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﺼﻮﻥ ﺑﻮﺩ ﻟﺬﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﺍﺳﻼﻡ ﻣﻨﺎﺳﺐ‏ﺗﺮ ﺍﺯ ﻣﻜﻪ ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻴﺮﺳﻴﺪ ﻭ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﺑﻌﺪﻩ‏ﺍﻯ ﺍﺯ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺩﺍﺩ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﻫﺎﺋﻰ ﺍﺯ ﺷﺮ ﻣﺸﺮﻛﻴﻦ ﻣﻜﻪ ﺑﻤﺪﻳﻨﻪ ﻣﻬﺎﺟﺮﺕ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﻭ ﭘﻨﻬﺎﻧﻰ ﺑﺴﻮﻯ ﻣﺪﻳﻨﻪ ﺭﻫﺴﭙﺎﺭ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺍﻫﺎﻟﻰ ﺁﻥ ﺷﻬﺮ ﺑﺎ ﻛﻤﺎﻝ ﺩﻟﮕﺮﻣﻰ ﺍﺯ ﻣﻬﺎﺟﺮﻳﻦ ﻣﻜﻪ ﭘﺬﻳﺮﺍﺋﻰ ﺑﻌﻤﻞ ﺁﻣﺪ.ﺍﺯ ﻃﺮﻓﻰ ﺧﻮﺩ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﺻﻠﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﻭ ﺳﻠﻢ ﻧﻴﺰ ﻗﻠﺒﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﻋﺰﻳﻤﺖ ﺑﻤﺪﻳﻨﻪ ﺗﻤﺎﻳﻞ ﺩﺍﺷﺖ ﻭﻟﻰ ﭼﻮﻥ ﻣﺄﻣﻮﺭ ﻭ ﺳﻔﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﻋﻤﻞ ﺭﺍ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﻭ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﺧﺪﺍ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﺴﺖ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩﻩ ﻭ ﻣﺤﻞ ﻣﺄﻣﻮﺭﻳﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺩﻫﺪ ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﻤﻮﻗﻊ ﺣﺎﺩﺛﻪ‏ﺍﻯ ﺭﻭﻯ ﺩﺍﺩ ﻛﻪ ﺧﻮﺩ ﺑﺨﻮﺩ ﻫﺠﺮﺕ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﺭﺍ ﺑﻤﺪﻳﻨﻪ ﺍﻳﺠﺎﺏ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﻣﻴﺘﻮﺍﻥ ﺁﻧﺮﺍ ﻋﻠﺖ ﺍﺻﻠﻰ ﺍﻳﻦ ﻣﻬﺎﺟﺮﺕ ﺩﺍﻧﺴﺖ.
ﭼﻮﻥ ﻗﺮﻳﺶ ﺍﺯ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﺩﻳﻦ ﺍﺳﻼﻡ ﺩﺭ ﻣﺪﻳﻨﻪ ﻭ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﺳﺮﻳﻊ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺷﻬﺮ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺍﺯ ﻣﻬﺎﺟﺮﺕ ﻋﺪﻩ‏ﺍﻯ ﺍﺯ ﻣﺴﻠﻤﻴﻦ ﺑﺪﺍﻧﺠﺎ ﺁﮔﺎﻩ ﺷﺪﻧﺪ ﺑﻴﻢ ﺁﻧﺮﺍ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺩﻳﻦ ﺍﺳﻼﻡ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺷﻬﺮ ﻗﻮﺕ ﺑﮕﻴﺮﺩ ﻭ ﺑﻌﺪﺍ ﺍﺳﺒﺎﺏ ﻣﺰﺍﺣﻤﺖ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﺁﻭﺭﺩ ﺑﻨﺎ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺑﺮﺩﻥ ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﺧﻄﺮﺍﺕ ﺍﺣﺘﻤﺎﻟﻰ ﻛﻪ ﺁﻳﻨﺪﻩ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺗﻬﺪﻳﺪ ﻣﻴﻜﺮﺩ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﻛﺎﺭ ﺭﺍ ﺑﺎ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﺻﻠﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﻳﻜﺴﺮﻩ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺍﺯ ﺟﺎﻧﺐ ﻭﻯ ﺍﻳﻤﻦ ﻭ ﺁﺳﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ.
ﺍﻣﺎ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺍﻳﻦ ﻛﺎﺭ ﻫﻢ ﺑﺴﺎﺩﮔﻰ ﻭ ﺁﺳﺎﻧﻰ ﻣﻘﺪﻭﺭ ﻧﺒﻮﺩ ﺯﻳﺮﺍ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﺪﺍﻥ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﻤﻄﻠﺐ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺑﻮﺳﻴﻠﻪ ﻋﺪﻩ ﻣﻌﺪﻭﺩﻯ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﻣﻴﺮﻓﺖ ﻣﺴﻠﻢ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺁﻥ ﻋﺪﻩ ﺟﺎﻥ ﺳﺎﻟﻢ ﺍﺯ ﺩﻡ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﻫﺎﺷﻤﻰ ﺑﺪﺭ ﻧﻤﻰ‏ﺑﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻄﻮﺭ ﺣﺘﻢ ﺑﻨﻰ‏ﻫﺎﺷﻢ ﺑﺨﻮﻧﺨﻮﺍﻫﻰ ﺍﻭ ﻗﻴﺎﻡ ﻣﻴﻜﺮﺩﻧﺪ ﭘﺲ ﺗﻜﻠﻴﻒ ﭼﻴﺴﺖ؟
ﺳﺮﺍﻥ ﻗﺮﻳﺶ ﺩﺭ ﺧﻔﺎ ﺟﻤﻊ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺗﺸﻜﻴﻞ ﻛﻤﺴﻴﻮﻧﻰ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺷﻮﺭ ﻭ ﺑﺤﺚ ﺯﻳﺎﺩ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺷﻮﺭﺍ ﻭ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺑﺪﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺍﻋﻼﻡ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻗﺒﻴﻠﻪ ﻳﻚ ﻧﻔﺮ ﻗﻬﺮﻣﺎﻥ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﺯﻥ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻋﺪﻩ ﺑﺎﻻﺗﻔﺎﻕ ﺷﺒﺎﻧﻪ ﺑﺨﺎﻧﻪ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﺻﻠﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﻭ ﺳﻠﻢ ﺣﻤﻠﻪ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑﺴﺘﺮﺵ ﺑﺎ ﺷﻤﺸﻴﺮﻫﺎﻯ ﻋﺮﻳﺎﻥ ﺑﻘﺘﻞ ﺭﺳﺎﻧﻨﺪ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺑﻨﻰ‏ﻫﺎﺷﻢ ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﺋﻰ ﻗﺪﺭﺕ ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺑﺎ ﺗﻤﺎﻡ ﻗﺒﺎﻳﻞ ﻋﺮﺏ ﺭﺍ ﻧﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺷﺖ ﺩﺭ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺧﻮﻥ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﺻﻠﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﻭ ﺳﻠﻢ ﻟﻮﺙ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺑﻬﺪﺭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺭﻓﺖ.
ﺍﻳﻦ ﻧﻘﺸﻪ ﺷﻴﻄﺎﻧﻰ ﻳﻚ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﻗﻄﻌﻰ ﻭ ﺧﻠﻞ ﻧﺎﭘﺬﻳﺮﻯ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺩﺭ ﭘﻨﻬﺎﻧﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺑﺮﺩﻥ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﺻﻠﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﻭ ﺳﻠﻢ ﻃﺮﺡ ﻭ ﺍﺗﺨﺎﺫ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭﻟﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﺘﻌﺎﻝ ﻫﻤﺎﻥ ﺧﺪﺍﺋﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻏﺎﺭ ﺣﺮﺍ ﭘﺮﺗﻮﻯ ﺍﺯ ﺟﻤﺎﻝ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻮﺟﻮﺩ ﻣﺤﻤﺪ ﺻﻠﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﻭ ﺳﻠﻢ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻪ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻧﻮﺭ ﺣﻴﺮﺕ ﻭ ﻋﻈﻤﺖ ﻣﺴﺘﻐﺮﻕ ﻛﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺑﺎﺯ ﺩﻝ ﺭﻭﺷﻦ ﻭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺟﻮﻯ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﻗﺮﻳﺶ ﺁﮔﺎﻩ ﮔﺮﺩﺍﻧﻴﺪ ﻭ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺩﺍﺩ ﻛﻪ ﺷﺒﺎﻧﻪ ﺍﺯﻣﻜﻪ ﺑﺴﻮﻯ ﻣﺪﻳﻨﻪ ﻫﺠﺮﺕ ﻧﻤﺎﻳﺪ. (1)
ﺍﻣﺎ ﺗﺪﺑﻴﺮﻯ ﻻﺯﻡ ﺑﻮﺩ ﺗﺎ ﻛﻔﺎﺭ ﻗﺮﻳﺶ ﺍﺯ ﻫﺠﺮﺕ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﺻﻠﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﻭ ﺳﻠﻢ ﺑﺎ ﺧﺒﺮ ﻧﺒﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﺧﺎﻧﻪ ﻭ ﺑﺴﺘﺮ ﺍﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺻﺎﺣﺐ ﻧﻤﺎﻧﺪ،ﺣﺎﻻ ﭼﻪ ﻛﺴﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻌﻮﺽ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺭﺧﺘﺨﻮﺍﺏ ﺑﺨﻮﺍﺑﺪ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻃﻌﻤﻪ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﻣﻬﺎﺟﻤﻴﻦ ﻗﺮﻳﺶ ﺳﺎﺯﺩ؟
ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻗﻬﺮﻣﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﺣﺎﺩﺛﻪ ﺧﻮﺩ ﻧﻤﺎﺋﻰ ﻣﻴﻜﻨﺪ ﻭ ﺫﻛﺮ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺪﻣﺎﺕ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﻧﺎﻡ ﻧﺎﻣﻰ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ ﺍﻳﻦ ﻗﻬﺮﻣﺎﻥ ﺷﻴﺮ ﺩﻝ ﻓﻘﻂ ﻭ ﻓﻘﻂ ﻋﻠﻰ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﭼﺸﻢ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ ﻧﻈﻴﺮﺵ ﺭﺍ ﺩﺭ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻧﺪﻳﺪﻩ ﻭ ﺗﺎ ﺍﺑﺪ ﻫﻢ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺩﻳﺪ.
ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﺻﻠﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﻭ ﺳﻠﻢ ﻋﻠﻰ ﺭﺍ ﻣﻴﺸﻨﺎﺧﺖ ﻭ ﺑﻤﻴﺰﺍﻥ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻭ ﺍﺧﻼﺹ ﺍﻭ ﺁﮔﺎﻩ ﺑﻮﺩ ﺭﻭ ﺑﺴﻮﻯ ﻭﻯ ﺁﻭﺭﺩ ﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻳﺎ ﻋﻠﻰ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﻛﻪ ﻣﻜﻪ ﺭﺍ ﺗﺮﻙ ﮔﻮﻳﻢ ﻭ ﺑﺴﻮﻯ ﻣﺪﻳﻨﻪ ﻫﺠﺮﺕ ﻛﻨﻢ،ﺍﻣﺎ ﺍﻳﻦ ﻫﺠﺮﺕ ﻳﻚ ﻣﺴﺎﻓﺮﺕ ﻋﺎﺩﻯ ﻭ ﻣﻌﻤﻮﻟﻰ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﺑﺎﻳﺴﺘﻰ ﻣﺤﺮﻣﺎﻧﻪ ﻭ ﺳﺮﻯ ﺑﺎﺷﺪ ﺗﺎ ﻛﻔﺎﺭ ﻗﺮﻳﺶ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺁﮔﺎﻩ ﻧﺒﺎﺷﻨﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺘﻪ‏ﺍﻧﺪ ﺍﻣﺸﺐ ﻣﺮﺍ ﺩﺭ ﺑﺴﺘﺮﻡ ﺑﺨﻮﻥ ﺁﻏﺸﺘﻪ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻏﻔﺎﻝ ﺁﻧﻬﺎ ﻻﺯﻡ ﺍﺳﺖ ﺧﺎﻧﻪ ﻭ ﺭﺧﺘﺨﻮﺍﺏ ﻣﻦ ﺧﺎﻟﻰ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﺗﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﺮﺍ ﺗﻌﻘﻴﺐ ﻧﻜﻨﻨﺪ،ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺑﺴﺘﺮ ﻣﻦ ﺑﺨﻮﺍﺑﻰ ﺗﺎ ﻣﻦ ﺑﻪ ﭘﻨﻬﺎﻧﻰ ﻣﻬﺎﺟﺮﺕ ﻛﻨﻢ.
ﻫﻨﻮﺯ ﺳﺨﻦ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﺻﻠﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﻭ ﺳﻠﻢ ﺗﻤﺎﻡ ﻧﺸﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﻋﻠﻰ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﺑﺎ ﺟﺎﻥ ﻭ ﺩﻝ ﺩﻋﻮﺕ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺟﺎﺑﺖ ﻛﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ:ﺍﻃﺎﻋﺖ ﻣﻴﻜﻨﻢ ﻳﺎ ﺭﺳﻮﻝ ﺍﻟﻠﻪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﺟﺮﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺧﺮﺳﻨﺪ ﻭ ﺳﭙﺎﺳﮕﺰﺍﺭﻡ.
ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻳﺎ ﻋﻠﻰ ﻛﺎﺭ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺧﻄﺮﻧﺎﻛﻰ ﺑﻌﻬﺪﻩ ﺗﻮ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺯﻳﺮﺍ ﺭﺟﺎﻝ ﻗﺮﻳﺶ ﺷﺒﺎﻧﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﻦ ﺭﻳﺨﺘﻪ ﻭ ﺭﺧﺘﺨﻮﺍﺏ ﻣﺮﺍ ﺯﻳﺮ ﺷﻤﺸﻴﺮﻫﺎﻯ ﺑﺮﻫﻨﻪ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﮔﺮﻓﺖ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﻜﻪ ﺗﻮ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﻰ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺑﺴﺘﺮ ﺑﺨﻮﺍﺑﻰ!
ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﺻﻠﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﻭ ﺳﻠﻢ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺍﻋﻼﻡ ﺧﻄﺮ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺍﻫﻤﻴﺖ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺧﻄﺮ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﻋﻠﻰ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﻣﺠﺴﻢ ﻣﻴﺴﺎﺧﺖ ﺧﺮﺳﻨﺪﻯ ﺍﻭ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﻴﮕﺸﺖ ﺗﺎ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﮔﻔﺖ ﻳﺎ ﺭﺳﻮﻝ ﺍﻟﻠﻪ ﻣﮕﺮ ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﻭ ﻛﺸﺘﻪ ﺷﺪﻥ ﭼﻴﺰ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻫﻢ ﻫﺴﺖ؟ﭼﻪ‏ﺳﻌﺎﺩﺗﻰ ﺑﺎﻻﺗﺮ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻛﻪ ﻣﻦ ﺑﺪﺳﺘﻮﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﺟﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺍﺷﺎﻋﻪ ﺩﻳﻦ ﺗﻮ ﻓﺪﺍﻯ ﺗﻮ ﻛﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻢ؟
ﭼﻮﻥ ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ ﺻﻠﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﻭ ﺳﻠﻢ ﺻﺮﺍﺣﺖ ﻟﻬﺠﻪ ﻭ ﺟﺎﻧﻔﺸﺎﻧﻰ ﻋﻠﻰ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺣﻖ ﻭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻛﺮﺩ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﻣﺒﺎﺭﻛﺶ ﭘﺮ ﺁﺏ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﺑﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﺣﺎﻝ ﺭﻗﺖ ﻭ ﻋﻄﻮﻓﺖ ﺳﺮ ﻭ ﺭﻭﻯ ﻋﻠﻰ ﺭﺍ ﻏﺮﻕ ﺑﻮﺳﻪ ﺳﺎﺧﺖ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻭﺩﺍﻉ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺑﻌﺰﻡ ﻣﻬﺎﺟﺮﺕ ﻣﻜﻪ ﺭﺍ ﺗﺮﻙ ﻧﻤﻮﺩ. (2)
ﻋﻠﻰ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﻫﻢ ﻛﻪ ﺟﻮﺍﻥ 23 ﺳﺎﻟﻪ‏ﺍﻯ ﺑﻮﺩ ﺟﺎﻣﻪ ﻣﺨﺼﻮﺹ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻣﻮﻗﻊ ﺧﻮﺍﺏ ﺑﻪ ﺗﻦ ﻣﻴﻜﺮﺩ ﭘﻮﺷﻴﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻓﺮﺍﺵ ﺁﻧﺤﻀﺮﺕ ﺩﺭﺍﺯ ﻛﺸﻴﺪﻩ ﻭ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻭﻗﻮﻉ ﺣﺎﺩﺛﻪ ﭘﺮ ﺧﻄﺮﻯ ﮔﺮﺩﻳﺪ.
ﺻﺎﺣﺐ ﻓﺼﻮﻝ ﺍﻟﻤﻬﻤﻪ ﻭ ﻛﻔﺎﻳﺔ ﺍﻟﻄﺎﻟﺐ ﻭ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻧﻮﺷﺘﻪ‏ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﭼﻮﻥ ﻋﻠﻰ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﺷﺒﺎﻧﻪ ﺩﺭ ﺑﺴﺘﺮ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﺻﻠﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﻭ ﺳﻠﻢ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺖ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻋﺰ ﻭ ﺟﻞ ﺑﻪ ﺟﺒﺮﺋﻴﻞ ﻭ ﻣﻴﻜﺎﺋﻴﻞ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻣﻦ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﮔﺮﺩﺍﻧﻴﺪﻡ ﻭ ﻋﻤﺮ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﻃﻮﻻﻧﻰ‏ﺗﺮ ﺍﺯ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻡ ﻛﺪﺍﻣﻴﻚ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﺣﺎﺿﺮ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺯﻳﺎﺩﻯ ﻋﻤﺮ ﺭ