درمواردی غیبت کردن جایز است،به بعضی از موارد آن اشاره می کنیم:

1_در مقام مشورت؛یعنی اگر شخصی درباره دیگری مشورت خواست،مامی توانیم عیب های کسی که مورد مشورت است را به مشورت کننده بگوییم.

2_برای رد حرف،عقیده باطل و اشخاصی که دارای چنین اعتقاداتی هستند،تا مبادا مردم دنباله رو آنها شوند.

3_برای گواهی دادن بر ضد خلافکار نزد قاضی.همان گونه که برای رد ادعاهای نابجا باید حقیقت را گفت.

4_برای رد گواهی شاهدی که مورد اطمینان نیست.

5_برای اظهارمظلومیت،بیان کردن ظلم ظالم مانعی ندارد.

6_کسی که بدون حیاوآشکاراگناه می کند،غیبت ندارد.

7_برای تقیه یا رد ادعاهای پوچ،غیبت مانعی ندارد.مثلا می گوید:من مجتهدم،دکترم،سیدهستم،ومی دانیم که او اهل این صفات نیست،جایز است به مردم آگاهی دهیم که او اهل این صفات نیست.