غیبت آن است که انسان ر غیاب شخصی چیزی بگوید که مرم از آن خبر ناشته باشند،چنانکه اگر آن شخص بشنود ناراحت شود.بنابراین انتقا روبرو یا عیبی که مردم می دانند و یا اگر غیبت شونده ناراحت نشوند،غیبت نیست.ر حرام بودن غیبت فرقی میان غیبت کرن زن و مرد،کوچک و بز رگ،آشناوغریبه،معلم و شاگرد،پدرو فرزند،مرده یازنده نیست.

رسول خدا(ص)فرمود:دست از سر مرده ها برارید،کسی که مرد،درباره اش خوب بگویید.

مشاهده در تفسیر سوره حجرات ،محسن قرائتی،ص108