یكي از غلامان امام حسن عليه السلام خلافي را مرتكب شد. حضرت قصد داشت او را مجازات كند. غلام براي خلاصي از تنبيه، اين آيه را خواند و گفت:

سرورم! (الكاظمين الغيظ.(28))

حضرت فرمود:

- خشم خودم را فرو خوردم.

غلام گفت:

مولايم! (والعافين عن الناس.(29))

حضرت فرمود:

- از گناه تو در گذشتم.

غلام در آخر گفت:

- (والله يحب المحسنين.(30))

حضرت فرمود: تو را آزاد كردم و دو برابر آنچه پيشتر از من مي گرفتي براي تو مقرر مي سازم!(31)