غیبت گاهی با زبان،گاهی با اشاره،گاهی با نوشتن،گاهی با عکس،شکل و مجسمه،گاهی با تقلید کردن از او و گاهی با سکوت کردن می باشد.

مثلا می گوید:حیف که دین جلو زبانم را گرفته است وبا این کلمه به همه می فهماند که فلانی عیب های زیادی دارد.

ویا با گفتن الحمدلله که ما گرفتارنشدیم،می فهماند که فلانی گرفتار شده است.

گاهی با عیب گرفتن از خود می فهماند که دیگری عیب دارد،مثلا می گوید:انسان ضعیف است!ما همه کم صبریم!یعنی او ضعیف و کم صبر است.

گاهی بعد از شنیدن غیبت می گوید:سبحان الله،الله اکبر و با این ذکر گوینده را برای ادامه دادن به غیبت تشویق می کند،و گاهی با زبان می گوید:غیبت نکنید،ولی قبلا دوست دارد بشنود که این نفاق است.

مشاهده در تفسیر سوره ی حجرات، محسن قرائتی ، ص 113