1_توجه به خطرات غیبت و آثار منفی آن که در صفحات قبل به آن اشاره شد.
2_یاد عیب های خود. حضرت علی علیه السلام می فرماید : چگونه عیب مردم را می گوئی در حالی که خودت یا مثل همان خلاف را داری و یا برتر از آن را مرتکب شده ای و بر فرض آن عیب را نداری ، همین جرات تو بر نقل خلاف و عیب دیگران ، از عیب آنان بدتر است .
در روایات می خوانیم : خوشا به حال کسی که عیب خودش او را مشغول کند(وبه فکر اصلاح باشد)وکاری به عیب مردم نداشته باشد
مشاهده شده در کتاب تفسیر سوره حجرات،اثرمحسن قرائتی،ص117.
