به رسول خدا صلي الله عليه و آله خبر دادند كه سعد بن معاذ فوت كرده. پيغمبر صلي الله عليه و آله با اصحابشان از جاي برخاسته، حركت كردند. با دستور حضرت - در حالي كه خود نظارت مي فرمودند - سعد را غسل دادند.

پس از انجام مراسم غسل و كفن، او را در تابوت گذاشته و براي دفن حركت دادند.

در تشييع جنازه او، پيغمبر صلي الله عليه و آله پابرهنه و بدون عبا حركت مي كرد. گاهي طرف چپ و گاهي طرف راست تابوت را مي گرفت، تا نزديكي قبر سعد رسيدند. حضرت خود داخل قبر شدند و او را در لحد گذاشتند و دستور دادند سنگ و آجر و وسايل ديگر را بياورند! سپس با دست مبارك خود، لحد را ساختند و خاك بر او ريختند و در آن خللي ديدند آنرا بر طرف كردند و پس از آن فرمودند:

- من مي دانم اين قبر به زودي كهنه و فرسوده خواهد شد، لكن خداوند دوست دارد هر كاري كه بنده اش انجام مي دهد محكم باشد.

در اين هنگام، مادر سعد كنار قبر آمد و گفت:

- سعد! بهشت بر تو گوارا باد!

رسول خدا صلي الله عليه و آله فرمود:

- مادر سعد! ساكت باش! با اين جزم و يقين از جانب خداوند حرف نزن! اكنون سعد گرفتار فشار قبر است و از اين امر آزرده مي باشد.

آن گاه از قبرستان برگشتند.

مردم كه همراه پيغمبر صلي الله عليه و آله بودند، عرض كردند:

يا رسول الله! كارهايي كه براي سعد انجام داديد نسبت به هيچ كس ديگري تاكنون انجام نداده بوديد: شما با پاي برهنه و بدون عبا جنازه او را تشييع فرموديد.

رسول خدا فرمود:

ملائكه نيز بدون عبا و كفش بودند. از آنان پيروي كردم.

عرض كردند:

گاهي طرف راست و گاهي طرف چپ تابوت را مي گرفتيد!

حضرت فرمود:

چون دستم در دست جبرئيل بود، هر طرف را او مي گرفت من هم مي گرفتم!

عرض كردند:

- يا رسول الله صلي الله عليه و آله بر جنازه سعد نماز خوانديد و با دست مباركتان او را در قبر گذاشتيد و قبرش را با دست خود درست كرديد، باز مي فرماييد سعد را فشار قبر گرفت؟

حضرت فرمود:

- آري، سعد در خانه بداخلاق بود، فشار قبر به خاطر همين است!(6)

امّ سلمه نقل مي كند:

در محضر پيامبر صلي الله عليه و آله بودم. يكي از همسرانش به نام ميمونه نيز آنجا بود. در اين هنگام، ابن امّ مكتوم كه نابينا بود به حضور رسول خدا صلي الله عليه و آله آمد. پيامبر صلي الله عليه و آله به من و ميمونه فرمود:

- حجاب خود را در برابر ابن مكتوم رعايت كنيد!

پرسيدم:

- اي رسول خدا! آيا او نابينا نيست؟ بنابراين حجاب ما چه معني دارد؟

پيامبر صلي الله عليه و آله فرمود:

- آيا شما نابينا هستيد؟ آيا شما او را نمي بينيد؟

زنان نيز بايد چشمانشان را از نامحرم ببندند.(5)

رسول خدا صلي الله عليه و آله شبي در خانه همسرشان امّ سلمه بود. نيمه شب از خواب برخاست و در گوشه تاريكي مشغول دعا و گريه زاري شد.

امّ سلمه كه جاي رسول خدا صلي الله عليه و آله را در رختخوابش خالي ديد، حركت كرد تا ايشان را بيابد. متوجه شد رسول اكرم صلي الله عليه و آله در گوشه خانه، جاي تاريكي ايستاده و دست به سوي آسمان بلند كرده اند. در حال گريه مي فرمود:

خدايا! آن نعمت هايي كه به من مرحمت نموده اي از من نگير!

مرا مورد شماتت دشمنان قرار مده و حاسدانم را بر من مسلط مگردان!

خدايا! مرا به سوي آن بديها و مكروه هايي كه از آنها نجاتم داده اي برنگردان!

خدايا! مرا هيچ وقت و هيچ آني به خودم وامگذار و خودت مرا از همه چيز و از هر گونه آفتي نگهدار!

در اين هنگام، امّ سلمه در حالي كه به شدت مي گريست به جاي خود برگشت. پيامبر صلي الله عليه و آله كه صداي گريه ايشان را شنيدند به طرف وي رفتند و علت گريه را جويا شدند.

امّ سلمه گفت:

- يا رسول الله! گريه شما مرا گريان نموده است، چرا مي گرييد؟ وقتي شما با آن مقام و منزلت كه نزد خدا داريد، اين گونه از خدا مي ترسيد و از خدا مي خواهيد لحظه اي حتي به اندازه يك چشم به هم زدن به خودتان وانگذارد، پس واي بر احوال ما!

رسول خدا صلي الله عليه و آله فرمودند:

- چگونه نترسم و چطور گريه نكنم و از عاقبت خود هراسان نباشم و به خودم و به مقام و منزلتم خاطر جمع باشم، در حالي كه حضرت يونس عليه السلام را(3) خداوند لحظه اي به خود واگذاشت و آمد بر سرش آنچه نمي بايست!(4)

از دیگر سخنانی که در آن به روشنی به شمار پیشوایان معصوم اشاره شده ، بیان نورانی رسول اکرم (ص) است که فرمود : 

الائمه بعدی اثنا عشر اولهم علی بن ابی طالب و آخرهم القائم فهم خلفائی و اوصیائی و اولیائی و حجج الله علی امتی بعدی المقر بهم مومن و المنکر لهم کافر ؛

پیشوایان پس از من ، دوازده نفرند. نخستین ایشان ، علی بن ابی طالب ، و آخرین آن ها قائم است . آن ها جانشینان و اوصیای و اولیای من و حجت های خداوند پس از من ، بر امت من هستند. اقرار کننده به آن ها مومن و انکار کننده ایشان کافر است.

درسنامه مهدویت حضرت مهدی و دوران غیبت ، خدامراد سلیمیان ، ص 18

روزي پيامبر صلي الله عليه و آله در حال استراحت بود، فرزندشان امام حسن عليه السلام آب خواست، حضرت نيز قدري شير دوشيد و كاسه شير را به دست وي داد، در اين حال، حسين عليه السلام از جاي خود بلند شد تا شير را بگيرد، اما رسول خدا صلي الله عليه و آله شير را به حسن عليه السلام داد.

حضرت فاطمه عليهاالسلام كه اين منظره را تماشا مي كرد عرض كرد:

- يا رسول الله! گويا حسن را بيشتر دوست داري؟

پاسخ دادند:

- چنين نيست، علت دفاع من از حسن عليه السلام حق تقدم اوست، زيرا زودتر آب خواسته بود. بايد نوبت را مراعات نمود.(2)